Devri

gonoñs .1

gonoñs .1

adj.

I. (en plt de qqc.)

(1) (en plt d'un terrain, d'une récolte) D'un faible rendement.

(1868) FHB 180/189b. ne maint ket tud a-voalc'h d'he labourat, ha setu e vez gonoz an eost gant-ho ! ●(1869) FHB 247/302a. En douarennou gonosoc'h, disteroc'h, ho devezo boued anevaled.

(1900) KZVr 104. (Perwenan) Eur mignon euz Pervenan a skriv d'imp : Aman ar gir «gonest» evid «dister» nan eo ket anaveet. Laret e ve «gonons» a dalv «used» ha «dister». Da skouer : «ar patatez a zo gononsoc'h evit ar bloaz evit warlene.

(2) Usé.

(1900) KZVr 104. (Perwenan) Eur mignon euz Pervenan a skriv d'imp : Aman ar gir «gonest» evid «dister» nan eo ket anaveet. Laret e ve «gonons» a dalv «used» ha «dister». Da skouer : «Arru eo gonons ma vorpand.

(3) Peu abondant.

(1896) LZBt Meurzh 22. an aluzenno-ze memez tra n'arrifont ket da dapout ar gont 'vel m'eo dleet, marteze zoken 'vont gonosoc'h gwech pe gwech-all.

II. (en plt de qqn)

(1) Amaigri par une mauvaise santé, faible, débile.

(1929) BREI 13 janvier 2a. o c'houlenn digant ar vamm penôz e oa ar bed gant he zammik merc'h o tiziritan gant al langiz – Amgav eo, emei, dop, gwer, gonoz. ●(1931) VALL 183a-b. Débile, tr. «gonas ou gonos T[régor].» ●291a. Faible, tr. «gonos, –nas, –nes.» ●(1947) TNOG 5/23. Gonos, ag. : dinerzh, erru pell ganti, diwar-benn un den klañv. Bro Blistin, Logivi-Plougras.

(2000) PCRMM 721. (Plougastell-Daoulaz) Il arrive aussi qu'une trop grande maigreur mais aussi une mauvaise tenue, due à la maladie ou à d'autres raisons, abus d'alcool par exemple, fasse dire d'un homme, hors de sa présence, «qu'il est parti gononz» («ed e gononz»).

(2) Prostré.

(1931) VALL 600b. Prostré, tr. «gonos

(3) Rachitique.

(1931) VALL 615b. Rachitique, tr. «gonos (–nas, –nes) T[régor].»

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...