adj.
(1) [devant un subst.] Bezañ goubet da udb. : avoir très envie de posséder qqc.
●(1938) WDAP 2/123. (Pleiben, Gwezeg) Goubet (beza). Kaout c'hoant da brena pe da zont da veza perc'henn war eun dra bennak. Skouer : Kalz tud-goubet zo d'an tamm douar-se. N'ouzon ket hag heñ e c'hello Alan dont a-benn da brena ar park bras, rak n'emañ ket e-unan o veza goubet d'ezañ. Eun den-goubet d'eun dra bennak a dalv kement hag «amateur» e galleg.
(2) [devant un v.] Bezañ goubet d'ober udb. : avoir très envie de faire qqc., être porté à faire qqc.
●(1938) FHAB Kerzu 244. tud yaouank hag a vefe goubet da «vont da diegez». ●(1955) STBJ 118. pa welis ne oa ket goubet d'ober kavandenn ganin. ●223. Goubet da : tuet da, hag ivez «amateur» e galleg. ●(1962) GERV 37. d'an uhelidi a c'helle beza goubet d'en em zistaga diouz ar roue. ●(1976) LLMM 175/116. goubet da stourm hep kilañ.