gounezet

adj.

(1) (agriculture) Ensemencé.

●(1633) Nom 73b-74a. Seges : terre semée : doüar hadet, douar gounezet.

(2) =

●(1878) EKG II 228. ar plac'h hag ar vestrez a jommaz eur pennad eb gellout lavaret ger, ker gounezet oa ho c'halounou. ●254. Ha ne ket gounezet ho kaloun ?