gourc'hemenner

m. –ion Commandant, celui qui commande.

●(c.1500) Cb 98a. [gourchemenn] Jtem hic commendarius / rij. g. commendeur. b. gourchemenner.

●(1732) GReg 183a. Celui qui commande, tr. «Gourc'hemenner. p. gourc'hemennéryen.»

●(1874) POG 147. Herodez, pevare gourc'hemenner war Galilea.