gourdadur

m. Engourdissement.

●(1732) GReg 346a. Engourdissement, état de ce qui est engourdi, tr. «Gourdadur.»

●(1834) APD 86. Gourdadur mezus eus an ene hac eus ar c'horf. ●(1834) SIM 133. ur stad a c'hourdadur.