juj

m. –ed Juge.

●(c.1680) NG 255-256. Dirac ur jugë, a guelou scler / Penaus e vo ol hun affairë.

●(1900) BUSF 10. Un dé, épad ma oé é ti ur juj. ●(1907) BSPD I 378. er juj e hourhemen d'er sant mallohein Jézus-Krist.