korreek

adj.

(1) Coriace.

●(1872) ROU 79a. Coriace, tr. «Correog.» ●98a. Raccornir (se), tr. «Dont correog. 

●(1905) HFBI 492. kick korréoc a vézé ivé da chaokat.

(2) (en plt de qqn) = (?) Coriace (?).

●(1872) FHB 384/151b. bugaleou distrantel, goazed korreok ha merc'hed grac'herezed.