koulomer

m. –ioù Colombier.

●(1732) GReg 181a. Colombier, tr. «Van[netois] colomér. clomér pp. yeü.» ●(17--) VO 66. Hé zi e zou batissét èl ur h'lommer.

●(1876) TDE.BF 359a. Kolomer, s. m. V[annetais], tr. «Colombier.»