(1) V. tr. d. Insulter.
●(14--) N 1526. Bezout laetet entren bedis, tr. «Etre couvert d'opprobre entre les humains.» ●(1499) Ca 119b. Laetat. g. laidanger / ou vituperer.
●(1905) BREH 75. tuchant é oé é nuézein hag é letat é vrér. ●(1931) GUBI 206. Lettat er soudarded. ●(1931) VALL 391a. Injurier, tr. «letat ou letein V[annetais].» ●(1934) BRUS 69. Insulter, tr. «létat léteit.»
(2) V. pron. En em letaat : s’insulter.
●(1942) DHKN 85. ohpen deu gouviad ’zas dehè ’n em-letat.