leunder

m. Plénitude.

●(1732) GReg 730a. Plenitude, tr. «Leunder.» ●(1710) IN I 133. al leunder pe ar ar berfection eus ar guir vertuz.

●(1834) APD 17. Evelse eo e vezo ho carantez, al leunder eus al Lezen. ●(1870) FHB 266/34a. al leunder euz ar c'hallout.