v.
I. V. tr. d.
A.
(1) Séduire, tromper.
●(1744) L'Arm 127b. Embabouiner, tr. «Lorbein.» ●354a. Séduire, tr. «Lorbein.» ●(1767) ISpour 80. hac e assaye el-cé lorbein er ré-ral. ●(1792) HS 140. lorbein enn dut.
●(1825) COSp 250. hou lorbein dré drompereaheu.
●(1908) NIKO 40. Maleur d'er ré e lorb er bobl é Keranna ! ●(1913) AVIE 161. ne hra meit lorbein en dud.
(2) Lorbiñ ub. gant, dre : tromper par.
●(1910) ISBR 64. hag é lorbas en ol get konzeu kaer ha pep sord geuiér. ●(1922) EOVD 230. ma lorban me spered get er sort dezirieu dibrofit. ●(1923) KADO 15. Ne faut ket hun lorbein, èl ma hret, dré er geu.
B. spécial. Séduire, débaucher.
●(c.1718) CHal.ms i. débaucher une fille, tr. «sodein, dibauchein, filennein, lorbein ur uerh, ur plah.» ●(c.1718) CHal.ms iv. Suborner une fille, tr. «lorbein, trompein couchiein, sodein subornein ur uerh, ur plah.» ●(1732) GReg 215a. Corrompre une fille, tr. «lorbeiñ ur verh.»
II. V. pron. réfl.
(1) En em lorbiñ : se tromper, se fourvoyer.
●(1838) OVD 184. ul lod vad a amièd sant Basile e hum lorbas betac quemér scùir ar é sieu naturel. ●(1857) AVImaheu 99. dihoallet a hum lorbein.
(2) En em lorbiñ gant ub. =
●(1856) GRD 252. hàg ean hum lorbehé guet hoarieu a nittra ? ●254. Red é enta en dout collet er spered, e lar sant Eucher, eid hum lorbein guet quement a dreu didalvé én un amzér quer bèr.