v.
I. V. tr. d.
(1) Flatter.
●(1879) ERNsup 161. lorc'hañ u. b. flatter, vanter quelqu'un, Trév[érec].
●(1907) AVKA 253. Ar re-all a loc'he (lire : a lorc'he) e diazeo ledan. ●(1931) VALL 307b. Flatter, tr. «lorc'ha(ñ).»
(2) local. Effrayer, épouvanter.
●(1767) ISpour 32. hou lorhein e glasquer. ●(1787) BI 224. æssoh de lorhein éit de convertissein. ●(1792) CAg 117. Naren, nitra ; pas memb ur marhuë cruele / N'em lorhou quet. ●(17--) TE 246. eit ou lorhein hac ou digalonein.
●(1804) RPF 64. d'el lorhein ha d'er scontein. ●(1849) LLB 451. lorhet ged un tarh ker ponner. ●(1854) PSA I 182. aveit lorhein er sant. ●(1861) BSJ 144. un dra péhani ne oé mad meit d'ou lorhein gronce. ●216. nitra mui n'el lorhé a fæd droug d'hobér.
●(1907) VBFV.fb 22b. consterner, tr. «lorhein.»
II. V. intr.
(1) S'enorgueillir.
●(1931) VALL 259b. Enorgueillir (s'), tr. «lorc'hi.»
(2) Lorc'hañ gant udb. : se flatter de.
●(1909) FHAB Meurzh 93. etre m'edo var unan euz a blasennou Paris, o lorc'hi gant ar vad a entente beza great.
(3) Local. Prendre peur.
●(1896) HIS 87. é ta béh dehoñ, ha lorhein e hra.
III. V. pron. réfl. En em lorc'hañ gant, diouzh : être fier de.
●(1942) VALLsup 77a. être fier de, tr. «en em lorc'ha gant (ou diouz).»