luc'hus

adj. Reluisant.

●(1732) GReg 586a. Luisant, ante, qui brille qui éclate, tr. «leuc'hus. luic'hus. luyus.»

●(1849) LLB 915. Reveint luehus enta.

●(1907) AVKA 148. ur wabren luc'huz. ●(1942) DHKN ii. pastellenneu luhus en armenérieu. ●100. deliaù-red tioél ha luhus.