adj.
(1) Vorace.
●(1872) ROU 108b. Vorace, tr. «marlonc.» ●(1874) FHB 504/271a. o lavaret e voa he vugale marlonk, ne voa netra evit ho c'harga.
●(1900) KZVr 104 - 18/02/00. (Lannuon) Marlonk pe glout, a ve laret en Leon-Uhel ha Treger-Izel, euz eun den pe eul loen a ve dirankoun. ●(1924) FHAB Kerzu 446. ar aerouant marlonk ma oa ar gouarnamant. ●(1925) FHAB Ebrel 131. beza ker marlonk a zo divalo d'eur c'hristen !
(2) =
●(1907) DRSP 56. Hag e c'hinou marlonk digor rez e ziskouarn. ●(1924) NFLO. gueules dévorantes, tr. «skrinou marlonk.»
(3) par ext. Qui dénote une envie de dévorer.
●(1926) FHAB Du 425. Ar c'haz a zebras e lodenn, d'ar red, p'en devoe he debret e selle gant e zaoulagad marlonk ouz an diou gouign a jom war blad ar perroked.