m. enfant.
(1) Mignon.
●(1917) LILH 14 a viz Genver. Hou karein e hran èl me menon. ●(1919) DBFVsup 49a. menon, tr. «terme de tendresse en parl. à un enfant.» ●(1937) DIHU 312/275. Droug boelleu e hues marsé, menoñnig ?
(2) Mot gentil pour choyer qqn.
●(1934) MAAZ 104. (…) frintein iùeu dehon aveit en divlonsein. Get menoñneu, palastreu, frintadenneu é ta de ben, é koev eih dé, ag en degas de vas én é gorv brèuet d'héh astelladeu.
(3) [empl. comme adj.] Mignon, sage.
●(1915) LILH 5 a Gerzu. En tonton Jézuz e oè bet doh hou kuélet en des laret d'ein é oeh menon menon ha koko de mamam. ●(1916) LILH 2 a viz Genver. Trugéré Hervig menon ag hou pléad mat. ●(1921) GRSA 263. Ken kaer ha ker menon. ●(1933) DIHU 270/361. ur Hroèdurig bihan ker braù ; ker menon.