Devri

meudañ / meudiñ

meudañ / meudiñ

v. tr. d.

(1) Manier (de l'argent).

(1866) BOM 44. N'ho doa meudet med santimou.

(1951) LLMM 25/63. abaoe digoradur hor gouelioù, arabat eo meudiñ arc'hant.

(2) fam. Raquer, payer.

(1924) FHAB Eost 296. e oa o vont da vezan barnet da veuda daouzek kant pez aour d'ar marc'hadour.

►absol.

(1935) BREI 425/2d. Ar gouarnamant n'eman ket hep gouzout (…) e rankje meuda. ●(1935) BREI 431/2b. pa ve (…) kelou da veuda.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...