adj. Honteux.
I.
●(1659) SCger 159b. mezec, tr. «honteux.» ●(1727) HB 618. confus ha mezoc. ●(1732) GReg 499b. Honteux, euse, tr. «mezecq. Van[netois] mehecq.»
●(1818) HJC 282. en den-cen e chomas quer méhec. ●(1839) BESquil 551. derhel e ré ur rôl ag er beurerion méhêc ag er hartér. ●(1872) ROU 88b. Honteux, qui a honte, tr. «Mezog.» ●(1878) EKG II 279. ker mezek hag ar re all.
●(1902) PIGO I 122. eun tamm mezek. ●(1907) AVKA 64. hag e n-am dôl mezek ha doaniuz ouz treid Jesus. ●(1911) BUAZperrot 342. o ferc'hen mezek a c'houlennas e bardon.
II. Mezhek evel ul louarn bet tapet gant ur yar : voir louarn.