Devri

mezhus

mezhus

adj.

(1) Attr./Épith. Honteux.

(1499) Ca 138a. g. honteux. b. mezus. ●(1612) Cnf 25b. an membrou mezus.

(1659) SCger 66b. honteux, tr. «mezus.» ●159b. mezus, tr. «honteux.» ●(1732) GReg 499b. Honteux, euse, tr. «Mèzus. Van[netois] mehus.» ●(1790) Ismar 259. Er Circoncision e oai ur ceremoni gloæsus ha méhus.

(1821) SST 109. d'er beurerion mehus. ●161. un dra mehus. ●(1849) LLB 79-80. Hui er guélou (…) / hé honet méhus ha skan a ialh te ger. ●(1854) PSA I 25. bourdeu vil ha sonnenneu méhus. ●(1857) HTB 85. ar pec'het mezuz a lubrisite. ●(1872) ROU 88b. Honteux, qui fait honte, tr. «Mezuz.» ●(1891) MAA 90. Goulen eb rei morse a zo mezuz. ●(1893) IAI 148. gant eur c'hlenved mezus e varvas.

(1904) BSAB 19. goude ho pue vezuz. ●(1907) PERS 41. an dra-ze zo mezuz.

(2) Adv. Honteusement.

(1857) CBF 88. E m'omp o peur c'houennat ar gwiniz a zo louz mezuz, tr. «Nous achevons de sarcler le froment qui est très sale.»

(1902) PIGO I 68. ar vatez koz (...) a oa louz mezus.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...