mouarenn .1

f. –ed (botanique) Mûrier.

●(1659) SCger 160b. mouaren, tr. «meurier.»

●(1818) HJC 239. P'hou pehai en distèran fé, èl ur gran senevé hemp quin, hui e larehai d'er voaren-cen : En hum zirouïenne ac querh d'en hum blanteign i creiz er mor. ●(1856) VNA 21. un Mûrier, tr. «ur Vouyaren.»