(1) Nag e : quand bien même.
●(1580) G 673-674. Ne stouheñ, ne quemerheñ mez evyt reyf da galant da stryzaf / Nac oude mar huerou ha pervers me roy ma neyz dezaf, tr. «Je ne veux pas m’humilier, ni avoir honte de donner à un amant à étreindre / Tu as beau être amer et grave, je lui donnerai mon nid.»
●(1849) LLB 1851. Neoah, nag e heheh ér piar horn ag er bed. ●(1856) GRD 257-258. Nag en devehé bihuet puemb mil vlai ér pligeadurieu hag él larganté a bep-tra. ●(1879) GDI 1. Nag em behé ur fé bras erhoalh eit seuel ha diblacein er manéieu. ●6. Nag hun behé peb-unan a han-amb mil calon.
►[au négat.] Na ne =
●(1856) GRD 290. Na ne vehé nameit un dén a fæçon hemb quin.
(2) =
●(1913) DIHU 92/218. Arsa’ ta, boulomig koh, nag a beban é tet ?
(3) =
●(1848) SBI i 216. Petra newe c’hoarve d’in-me, / Na mar goad ma fri ken beure ? tr. «Qu’est-ce qui me survient de nouveau, / Que mon nez saigne si matin ?» ●(18--) SBI i 242. Rèd a vo scriva lizer na d’he moerebezed, tr. «Il faudra écrire une lettre à ses tantes.»
(4) Na + v. : bien que.
●(1907) BSPD i 253. Fokas, nag é oé ean ag ur rank izél, e oé hanaùet mat get en ol diarben é santeleh.