adj.
I. Poivré.
●(1499) Ca 154a. g. poiurez. b. pebret.
●(1732) GReg 736b. Poivré, ée, part. & adj., tr. «Pebret. pibret.»
II. sens fig.
(1) (Café) arrosé.
●(1919) MVRO 8/2d. raktal e tigaser d'eoc'h eur werennad kafe pebret mat.
(2) Pebret-lik : épicé, osé.
●(1935) ANTO 2. ar ac'hanaouennou (…) mar teuont eus Pariz pebret-lik hardiz-hardiz.