m. –ed Pénitent.
●(1612) Cnf 2b. an queffren muyhaff eues an pœnitantet. ●14a. Nottet da diuezaff, pennaus eo obliget an pœnitant da quittat an occasionou ves an pechet.
●(1659) SCger 90b. penitent, tr. «penitent.» ●(1727) HB 593. Esperanç dar benitantet. ●(17--) TE 42. Guæd e zou hoah én amzér-men a faus penitandèt.
●(1911) BUAZperrot 246. penitanted, eun daou pe dri c'hant.