[brpm pennasqa < penn + naskañ]
v. tr. d.
I.
(1) Entraver.
●(1732) GReg 335a. Empêtrer, attacher la tête à un des pieds de devant, tr. «Pennasqa. pr. pennasqet.»
●(1896) GMB 477. pet[it] tréc[orois] penaskañ.
●(1958) BRUD 4/36. o fennaska, o suia.
(2) sens fig. Assujettir.
●(1910) FHAB 54. ne zalejont ket da veza ive d'o zro, en despet d'an donjer o devoa evit ar sklavaj, treac'het ha pennasket gant ar Romaned breac'hiou-dir. ●(1923) FHAB Meurzh 116. Ma ho peus c'hoant da veza pennasket, ha reuzeudik evel ar vein, ya, neuze, it gant ar seurt-se.
II. Bezañ gars da bennaskañ : être fou à lier.
●(1961) BRUD 14-15/82 (T) E. ar Barzhig. O hola 'vad, emon-me, va daou realad skiant am-eus hoaz, red e vefe din beza garz da bennaska. (...) Garz da bennaska = sod da staga.