[pennek + -aat]
v.
I. V. intr.
(1) = (?) Diriger (?).
●(1941) DIHU 358/247. pen dé guir é ma marù, ha hañni mui de bennekat én ti.
(2) Pennekaat ouzh ub. : tenir tête à qqn.
●(1931) VALL 737a. tenir tête, tr. «pennekat.» ●(1937) TBBN 89. Pe vezé gourenneu ne oé ket kalz hag e gredé pennekat dohton.
II. V. tr. d. = (?).
●(1866) FHB 88/283b. Eur sklerijen vurzuduz a sko e spered Jakob ; guelout a ra ar Messi o tiskenn diouc'h ar map-se d'ezhan, ha na hall mui pennekaat he estlam.