[pouez + traoñ / traou]
m. & adv.
(1) M. Pente descendante.
●(1868) FHB 198/334a. pouez-traon zo da zont penn-da-benn evel ma'z oa pouez-creac'h da vont. ●(1872) ROU 80b. Diskenn, tr. «Postraon.»
●(1909) FHAB C'hwevrer 60. pouez-traon gant o c'hornaillen. ●(1919) BUBR 5/123. Pouez-traou a zo penn-da-benn. ●(1923) ADML 65. kalz poueztraon. ●(1924) LZMR 8. Pouez traon a zo evit mont d'ar c'hraou. ●(1935) BREI 420/3d. houman, gant ar pouez traon, a yeas da goueza er stêr.
(2) Loc. adv. War-bouez-traoñ : en descendant.
●(1864) SMM 47. An ene a ia soublic gant an hent-se var bost-traon.
●(1931) VALL 188a. Déclive (terrain), tr. «war bouez traoñ.»