m. & adv. –où
I. M.
(1) Époque.
●(1844) LZBg 2l blezad-2l lodenn 92. e zou bet badéet inou er prantadeu-men dehuéhan. ●(1896) HIS 23. Er roué Pharaon, ér prañtad-sé, en doé groeit eúé deu huné. ●53. Ér prañtad-sé, é viúé er profèt Éli. ●90. ardro er prañtad-sé é varúas sañt Jojeb. ●96. Ardro er prañtad ketañ ma oé Jésus é predeg.
●(1903) EGBV 16. prantad, m. pl. eu, tr. «époque.» ●(1910) ISBR 34. Adal er prantad-sé, damani Rom e goéhas bahad ha bahad. ●67. Ur prantad benak arlerh. ●88. én ur prantad ag er ré diésan. ●110. Nen des ket bet é istoér Breih prantad erbet ken divourus. ●176. de dennein arré ar er vro hag arnehon ur prantad trebill. ●(1927) BBMT 3. D'er prantad-sé, é hé pep mitin d'en overen. ●(1939) RIBA 29. Ha chetu hi é tivourein muioh mui, doh en em-gavet héh unan d'ur prantad ken truhéus.
(2) Ur prantad : un moment.
●(1939) RIBA 69. Harzet doh dor en ti-tan ! e vrunellent ind ur prantad. ●(1939) KOLM 128. Ur prantad e vezent é vonet a Vreih Arvorig de Vreih-Veur hag é tonet endro ; ur saléad aral é tent a Vreih-Veur duman hag é tistroent duhont.
II. Adv. A-brantadoù : par moments, par épisodes.
●(1917) LILH 17 a Eost. En déieu-men é kasein ur pakad butum aral d'er gér. Laret d'em zad amerh rak a brantadeu n'em bè ket.