Devri

rabot

rabot

m. –où Rabot.

I.

(1499) Ca 172a. Rabot. g. idem. ●(1633) Nom 196a. Dolabella, dolatoriu: doloir, rabot : rabot. ●196a. Rancina : rabot : rabot da rabotiff.

(1659) SCger 100a. rabot, tr. «item.» ●(1732) GReg 775b. Rabot, outil de menuisier, tr. «Rabod. p. rabodou.» ●Petit rabot, tr. «Ar rabod bihan.»

(1907) VBFV.bf 64a. rabot, m. pl. eu, tr. «rabot.» ●(1934) BRUS 276. Un rabot, tr. «ur rabot –ed.» ●(1939) KOLM 5. un tarér, ur rabot hag ur vohal.

II. Pakañ e rabotoù : aller chercher fortune ailleurs, faire son sac pour partir ailleurs. Cf. MKRN 178 : Rabotou, outils. Pako e rabotou : aller chercher fortune ailleurs.

(1889) SKG 35 (K) P. Martin. Didan eunn nebeud déveziou, / Mal vo paka va rabotou, tr. «il sera temps pour moi de faire mon sac.»

(1929) MKRN 82 (K) P. Martin. Un deiz, o welet ne gerze ket founnus walc'h an traou, Job a goll kalon. N'am eus, emean, met pako va rabotou ha kemer hent Rochall-Skeul ma ne ta an diaoul da rei eun tammig skoaz din !

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...