rabotet

adj.

(1) Raboté.

●(1499) Ca 172a. g. rabotez. b. rabotet.

(2) sens fig. =

●(1900) KAKE 247. c'houi 'zo eur c'hrouadur ar c'hoanta / Askorned mad, rabotet flour / Eur c'halvez euz ar re zesketa / Dibaot a ra braoch labour.