m. & adv. –où
I. M.
(1) Vauriens.
●(1867) FHB 116/92a. pa vezo eat ar ribitail-ma da gousket.
●(1872) GAM 54. N'ho doe ket a boan o reiza ar guchen ribitail en em ruzet er vro.
●(1955) VBRU 133. ur ribitailh hanter-c'houez, ar venec'h dizesk, gant nebeudig a skiant ha marteze c'hoazh nebeutoc'h a feiz. ●(1957) AMAH 96. Hogen, a-drugarez d'ar «marichal» Pilsoudzki ha d'ar ribitailh en-dro dezhañ e oa aet an trec'h gant an Aostrianed.
(2) Petits enfants, jeunes enfants, gamins.
●(1876) TDE.BF 544a. Ribitaill (les L mouillées), s. m. C. Je ne saurais définir la vraie signification de ce mot. Pebez bañdenn ribitaill ! quelle bande d'enfants !
●(1916) KZVr 189 - 15/10/16. Ribitailh Loeiz [ar Floc'h] a gav d'ezan e teufe ar ger-ze, a vez graet breman eus ar vugale, eus «rebut de taille» hag e vije bet graet da genta eus ar baotred re vihan da veza soudarded. ●(1981) ANTR 170. Tud dimezed, kalz bugalme dezo, re vihan o ziegez evid gelloud gounid diwarnañ bara o ribitaill. ●(1985) AMRZ 53. Ni, ar ribitaill, a vez o c'hoari e lost an ti.
(3) Ribitailh bugale : bande d'enfants.
●(1876) TDE.BF 544a. Ribitaill bugale, marmaille, bande de marmots.
●(1929) SVBV 131. ribitailhou bugale o c'hoari. ●(1931) VALL 660a. Une ribambelle d'enfants, tr. «eur ribitailh vugale.»
II. Adv. A-ribitailhoù : par bandes.
●(1986) PTGN 34. an dridi a zeu, a ribitaillou, da ober kovajou fiez.