Devri

rok

rok

adj.

(1) Attr./Épith. Arrogant.

(c.1500) Cb 60a. [desfaill] contumax cest orgueilleux / luxurieux. bri. paillart pe roc. ●86b. [foll] gall. presumptueux / foul / oultrecuyde. b. foll roc. ●(1647) Am 802. Quen roc evid Stlapa pocq, a réi täoll roquet, tr. « Assez hardi pour jeter un baiser et donner un coup de lance »

(1659) SCger 114a. suffisant, tr. «roc.» ●superbe, tr. «roc.» ●(c.1718) CHal.ms i. arrogant, tr. «raüg.» ●s'enorgueillir, tr. «him glorifiein, donnet deuout rauc.» ●(1732) GReg 53b. Arrogant, tr. «Rauq.» ●410b. Fier, fiere, orgueilleux, arrogant, tr. «Rocq.» ●(1744) L'Arm 11b. Altier, tr. «Roc : Revaitte.» ●(1767) ISpour 190. Ne ver roc, calet, revaite, meit rac ma hum gaver un dra-bennac. ●(17--) VO 96. guet un ton roc.

(1824) BAM 103. coms rauc ebet. ●(1867) FHB 120/126b. Komzer rok, lanchen flemmuz. ●(1894) BUZmornik 112. eul lizer leun a gomzou trenk ha rok.

(1907) KANngalon Genver 302. N'euz iez ebet hag a ve ken rok ha ken krogennoc hag ho iez. ●(1909) FHAB C'hwevrer 62. Gwir petra ? a respontas Herveig, er vech-man rog e c'her ha rust an tété gantan. ●(1949) ENRO 300. Eus an holl borzhioù, e sav, bremañ, hopadennoù rok ar Warded o choual-dichoual ar Folled d'o zolpañ holl er c'hanolioù liñvet...

(2) Adv. Arrogamment, avec arrogance.

(1868) KMM 129-130. ha me en em laca dreist ar re all, presta atao da respount anezo rog ha c'huero. ●(1872) ROU 75a. Parler avec arrogance, tr. «Parlant rog

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...