v.
I. V. intr.
A. S'enfoncer, pénétrer.
●(1864) SMM 143. Hag ar c'hleze a gueuz a zanclas doun e calon ar Verc'hez. ●(1872) FHB 405/319a. Ar bouliji-ze (…) a zancl en douar.
B. sens fig.
(1) S'enfoncer.
●(1889) ISV 191. en em hisa a reont da zancla dounoc'h c'hoaz er fallagriez.
(2) Pénétrer.
●(1911) BUAZperrot 210. Ar c'homzou-ze a zankas doun e spered hag e kalon ar pôtrik. ●344. Ar gentel a zankas hag a zougas frouez. ●385. evit lakât eur wirionez vras da zanka e sperejou an dud. ●(1932) FHAB Meurzh 90. lakat menoziou nevez da zanka er sperejou.
II. V. tr. d.
(1) Enfoncer, planter.
●(1659) SCger 94a. poindre, piquer, tr. «sanca.» ●170b. sanca, tr. «piquer.» ●(1732) GReg 724b. Piquer bien avant, tr. «Sancqa. pr. sancqet.»
●(1868) FHB 203/374b. sacla he zaouarn en he c'hodellou. ●(1877) BSA 75. an taoliou morzol a zanke an tachou en he zaouarn.
●(1904) KANNgwital 22/169. evit sanka doun eun tach. ●(1909) FHAB Gwengolo 266. sanka e zouc'h doun en douar. ●(1929) MANO 93. Troad ar groaz a zo sanket er maen-badez. ●(1961) LLMM 86/154. Hag a-dro jouez e sankas lavnenn ar goustilh e koadenn an daol.
(2) Flanquer (un coup).
●(1936) IVGA 210. gouren ha sanka yennou. ●(1982) HYZH 147/25. (Treboull) Sank dezhañ un atouzenn, d'ar fri-lous-se !
(3) Sankañ mani en ub. : faire bouger qqn.
●(1952) LLMM 34/45. (Douarnenez) Evit sankañ mane en ho korf bras.
(4) [au passif] Bezañ sanket gant : être pénétré de.
●(1847) BDJ 91. Mar doa sanket gant keûz he ene, tr. (GMB 596) «(âme) pénétrée de douleur.»
III.
(1) Sankañ e gontell er voger : voir kontell.
(2) Sankañ e gontell er c'hleuz : voir kontell.