m. & adv. –où
I. M.
(1) Signe précurseur.
●(1849) LLB 421-424. Er seblant e zou braw, neoah n'hum fiet ket, / Mez pedet a galon er mestr a ol er bed / De skuil ar hou parkeu er glaw hag er hloehen, / De zigas amzer kloar, de belat er vrumen.
●(1932) DIHU 257/173. seblant a hadereh hag a amzér gaer.
(2) Trace, signe.
●(1787) BI 43. ean ë-ya queü abarh emb cavoüet enn disterran seblantt à zeure.
●(1925) SFKH 21. er bosér ne huél seblant erbet ag er lé. ●(1939) RIBA 103. Ne uélè ket forh a seblant de vourusted ar é hent.
(3) Aspect, apparence.
●(1849) LLB 2035. É dan seblant un den.
●(1907) AVKA 87. Seblant denved ho deus, deoc'h da welet ; med en gwirione bleizi haloupet nan int ken. ●(1913) AVIE 261. ne sellet ket doh seblant en dud, mes hui e zisk er guir hent e gas de Zoé. ●(1924) SBED 55. Én avalen ne vou ket seblant bleu. ●(1966) BREZ juin 105/8d. ne oa ket warnañ seblant eun den abof ha dister, nann pichoñs.
(4) Semblant.
●(1732) GReg 856b. Semblant, feinte, apparence, tr. «Seblant.» ●(1790) MG 313. a pe uélan ur fal grechén é tiscoein seblandeu a gonversion én é zehuehan clinhuæd. ●335. mar hi dès ur seblandiq a Religion.
●(1838) OVD 116. ur seblandicg benac a inour.
●(1907) VBFV.bf 68a. seblant, m.pl. eu, tr. «semblant, prétexte, apparence, annonce.»
(5) Ober seblant a : faire attention à.
●(1732) GReg 856b. Il n'en fait aucun semblant, tr. «ne ra seblant e-bed eus a guemeñ-ze.»
(6) Ober seblant : faire semblant.
●(c.1500) Cb 20a. [azr coat] g. cest vng serpent qui se enuolope pour decepuoir. b. azr tortillet agra semblant a bezaff maru eguyt deceff.
(7) N'ober mui seblant (mat) ebet : ne plus donner signe de vie.
●(1839) BSI 168. da lavaret ne ree muy seblant ebet, e voa achu dezan. ●(1849) LLB 249-250. Er person kent en noz en des bet hi nuéet / Ha n'hi des a houdé groeit seblant mat er bet.
(8) Intersigne.
●(1913) AVIE 270-271. bout e vou (...) én nean seblanteu spontus ha burhudeu bras. ●273. é vou seblanteu én hiaul, hag él loér, hag ér stired. ●(1982) PBLS 109. (Sant-Servez-Kallag) seblantou, tr. «intersignes, signes annonciateurs d'une mort prochaine.»
(9) [Prlt du temps qu’il fait]
●(1965) ABKE 73/3-4. Pa vez gwelet al loened, saout, kezeg, deñved o « ouezardiñ » (da lavarout eo, o vont e gouez, o sovajiñ), o taoubenniñ = seblant tempest pe amzer griz.
II. Loc. adv. Ur seblantig : légèrement.
●(17--) VO 139. hi e zigueoras ur seblandiq hé fenestre.