sifelenn

f. –où

(1) Bout de ficelle.

●(1931) VALL 302b. Ficelle, tr. «sifelenn pl. ou.»

(2) Ur sifelenn a zen : un homme retors.

●(1958) ADBr lxv 4/527. (An Ospital-Kammfroud) Eur zifellenn a zen : un homme retors, «une ficelle».