v.
I. V. tr. d.
(1) Planter, enfoncer, fourrer.
●(1863) GBI i 310. ’N kreiz hi c’halon deuz-hi siket, tr. «Au milieu de son cœur elle l’a planté !»
●(1924) BILZbubr 42/977. Kroc’hen ar c’had a zo bet siket gant ar vugale en eun toull doun e-barz o liorz. ●(1925) BILZ 113. Ha gant e gontell e troc’has eun tamm karot, oh ! ya, hep gaou, ken hir hag ho piz-meud. Sika a eure anean en e c'hinou. ●117. Ec’h ê d’hen sika d’ean en e c’houg. ●(1931) VALL 257a. Enfoncer un clou, etc., tr. «T[regor] sika.»
(2) Fixer.
●(1931) VALL 306b. Fixer un pieu, des clous, etc., tr. «T[regor] sika.»
II. V. pron. réfl. En em sikañ : se ficher, s’enfoncer, se coincer.
●(1924) BILZbubr 43/1033. An drein en em zikas, en em voutas, ha doun, en kig ar gazeg. ●(1925) BILZ 173. Eno ar paour kêz gober a chomas start : evel eur yenn eo en em siket entre diou beg garreg.
III. Sikañ e viz en toull : voir biz.