m. –où
(1) Soue.
●(1977) BAHE 92/27. klud ar yer ha siklud ar po[r]c'hell.
(2) Recoin, petite pièce.
●(1957) AMAH 107. siklud al luc'hskeudenner. ●(1978) BAHE 97-98/60. Siklud (...) un tamm toull, kouignoù (kornioù damguzh en un ti bennak. Ur bern siklutchoù a zo eno.
(3) fam., péjor. Bicoque.
●(1954) VAZA 151. Bihan-bihan e oa ar siklud-se peogwir e veze leun-kouch gant va gwele (...). ●(1957) AMAH 245. Met o vezañ ma’z oa manet didud ar siklud-se e-pad ur pennad brav, e veze tremen diaes bevañ ennañ. ●(1967) BAHE 54/27. distreiñ d’he siklud. ●(1978) BAHE 97-98/60. Siklud (...) ti bihan dister.
(4) Babiole.
●(1879) ERNsup 166. siklud, m., pl. o, objet de peu de valeur, Trév[érec].
●(1931) VALL 53. Babiole, tr. «siklud T[regor] m.»
(5) fam. Ober e siklut : se nicher.
●(1931) VALL 495b. Se nicher au fig[uré], tr. «ober e siklud, sikluti.»