adj.
I.
(1) Avare.
●(1879) BMN 49. beza piz ha scraign. ●(1890) MOA 132a. Avare, tr. «skragn (C[ornouaille]).»
●(1942) FHAB Mae/Mezheven 171. Skrangn (en bigoudennie) = avare. ●(1947) BIKA 43-44. Marianna skragn he deus kavet an tu da zerc'hel ac'hanout er c'hloz. ●(1958) BRUD 3/48. Ma ne vefe bet nemed skragn, hoaz ! ●(1960) BLBR 128/21. skrangn ha piz. ●(1972) SKVT I 75. skragn e-giz m'eo ar Saozon. ●(1973) LBFR 64. Re baol oa neuze an dud hag alies skrangn. ●(1970) GSBG 5. (Groe) skragn, tr. «avare.» ●(1982) TKRH 122. tud pizh ha skragn.
(2) Toull skragn : personne avare.
●(1936) IVGA 238. toull-skragn ma zo ac'hanout.
II.
(1) Skragn evel an avel nord : voir avel.
(2) Skragn evel ar bleiz : voir bleiz.
(3) Skragn evel un touseg rous : voir touseg.