adj.
(1) Bout soñjet gant ub., da ub. =
●(1787) BI 243. Chonget è guenemb é ma mal brass. ●(1790) MG viii. Arça, chongét-è deign tremén un huéh-misiad én hou canton.
●(1915) MMED 417. Na ped guech eo sonjet d'in kaout ac'hanout da zont d'an ifern !
(2) =
●(1872) ROU 80. Sonjed mad oa ganta, tr. «il était décidé.»
(3) Bout soñjet da (+ v.) : être décidé à.
●(1912) DIHU 82/52. En déieu-men za é onn memb chonjet de rein elsé deur-sukr de rah men guéren. ●(1932) DIHU 257/163. Chonjet é hur hanbrér ampert R. Hémon de rein hoant d'er bobl de lén brehoneg. ●(1939) RIBA 28. chonjet on de zisoh get men darbodereh. ●(1943) DIHU 380/202. Neoah ne oen ket sonjet de blegein.