spioner

m. –ion

(1) Espion.

●(1732) GReg 367a. Espion, tr. «spyonner. p. spyonnéryen.»

(2) Surveillant, pion.

●(1970) BHAF 15. spioner e skol superior Landreger. ●247. Yann a oa eet da spioner en e skolaj. ●309. an oll gelennerien pe spionerien neve euz eur skolaj braz.