f. –où, taouarc'h Motte de tourbe.
●(1633) Nom 235a. Gleba : motte, glason : taouarchen, mouden. ●235a-b. Cespes viuus, gramineus cespes, viridis : blette de terre verde : taouarchen glas, mouden á douar á ve glas an gueaut.
●(1659) SCyez 15b. Tauarchen, tr. «motte de terre.» ●(1659) SCger 81b. motte, tr. «tauarc'hen.» ●174a. tavarchen, tr. «motte de terre.» ●(1732) GReg 641a. Motte de terre marecageuse propre à brûler, tr. «Taoüarc'henn. p. taouarc'h.» ●931b. Tourbe, motte d'herbes & de terre grasses marécageuses pour brûler, tr. «Taoüarc'henn. p. taoüarc'h.»
●(1921) PGAZ 28. hag he c'holoaz an'ezho gant eun danvalc'hen.