adj. (pathologie) Qui a les voies respiratoires encombrées.
●(1941) SAV 20/20. (Gwezeg) Tiñvet eo abaoe m'en deus paket tomm ha yen. ●(1957) BRUD 1/107. Berr-anal ha tiñvet e oa ouspenn ha sempl-tre he halon. ●(1962) GERV 112. Tiñvet e oa hag eur gaouad paz a droc'has deañ e gomzou. ●171. tiñvet : stanket gant eur stoc'hadenn pe ar verr-anal.