adj.
(1) Pourvu d'une langue.
●(1867) FHB 113/69b. ar vidicinet zo peurvuya teodet mad. ●(1872) ROU 81b. Disert, tr. «Teoded caër.» ●107a. Vantard, tr. «teoded hir ha dorned berr.»
●(1913) FHAB Genver 29. N'eo ket pounner an tam anezan, mez teodet avad ! ●(1922) EMAR 63. Envor dispar, kerkouls teodet, / War ar marvailhou 'oa tuet. ●(1929) MANO 28. eur vaouez teodet fall en em lakeas da lavaret pep seurt traou diwar e benn. ●(1935) ANTO 53. merc'hed teodet-mat.
(2) Éloquent.
●(1912) BUAZpermoal 158. brudet evel ar gwella teodet den a oa en e amzer.