toulladiñ

v. intr. Se soûler.

●(1932) BRTG 97. Bihañnoh é toulladet ! ●(1938) DIHU 327/144. Ne dalv ket laret en des dalhet de douladein èl araok ! ●(1939) RIBA 163. Honneh e douladè aveit touladein. ●(1942) VALLsup 21b-22a. Boire à l'excès, tr. «toulladein V[annetais].»