v.
I. V. tr. d.
(1) Abattre, faire tomber, renverser, basculer.
●(1557) B I 472. Tumpet tizmat oar he asquil, tr. «faites-la vite tomber sur la nuque.»
●(1872) ROU 72a. Cette maison mérite d'être abimée, tr. «An ti-ze a dlefe beza tumped.»
●(1985) AMRZ 257. An teir boul greiz a helle neuze kosteza bravig ha tumpa an teir all.
(2) Renverser, chavirer (un véhicule).
●(1877) BSA 278. P'en em lakeat d'ho brouda [an ejennet], ez eant adren, hag e tumpent ar c'harr. ●(1889) ISV 85. penaus e divije gallet eur vagik ker bian treuzi ar raz oll eb beza tumpet ha taolet var he ginou cant guech gant ar c'houagou mor ker rust a zo eno ?
(3) (en plt d'une maladie, de la mort) Emporter qqn.
●(1864) SMM 34. Den diskiant, pell so marteze e tliac'h beza bet tumpet ganti (sic) [ar maro]. ●56. Cals so tumpet gant ar maro trum. ●(1866) FHB 79/210b. ar c'holera en deus tumpet daou vanac'h. ●(1872) ROU 82b. Emporter, tr. «Tumpa.»
►sens fig.
●(1929) FHAB C'hwevrer 45. ar brezoneg warnez da veza tumpet.
II. V. intr. (en plt d'une charrette) Verser.
●(1732) GReg 927b. Tomber, verser ; parlant d'une charrette, tr. «Tumpa. pr. tumpet.»
●(1867) MGK 85. Ne viromp oc'h hor c'har da dumpa war hor c'hein ?