Recherche 'a-sko...' : 8 mots trouvés

Page 1 : de a-sko (1) à a-skourr (8) :

• a-sko
  a-sko

  adv.

  (1) (marine) (?) Au sec (?). cf. skeiñ.

  ●(1944) ARVR 168/3. ar Porz-Ruz, ma weled eno an holl vagoù a-sko. Hag ar vartoloded bec'h warno lod ar c'holtar o tiverañ diouzh o divrec'h, lod all o fardañ kouez da livañ ar gouelioù. hag ar gilvizien o stoupañ ar garanoù pe o tifallañ an tammoù koad pezhell.

  (2) A-harzh hag a-sko : à cor et à cri.

  ●(1889) CDB 171. Ha ma krient ha c'harz ha sko, tr. «Et ils criaient à tue-tête.» ●Ha c'harz ha sko», m. à m. : «Et aboie et frappe» ; c'est-à-dire : à cris et à coups. Ces dictons sont souvents intraduisibles.

• a-skoañs
  a-skoañs

  voir a-skoazañs

• a-skoaz
  a-skoaz

  prép. A-skoaz gant =

  ●(1929) GWAL 20/26. trei ar banniel war e gant evit mont a-skoaz gant an avel.

• a-skoazañs / a-skoañs
  a-skoazañs / a-skoañs

  adv. & prép.

  I. Adv.

  (1) Côte à côte.

  ●(1940) DIHU 351/126. Perh ha Frankiz é viùein a skoéans hag é peuh.

  (2) Lakaat a-skoañs : comparer

  ●(1937) DIHU 314/308. Met és e vo d'er ré en des en deu lévr ou lakat a skoéans.

  II. Loc. prép.

  (1) A-skoañs da : contigu à, à proximité de.

  ●(1937) DIHU 313/292. a skoéans dehon, doh tu er hreisnoz, éh es un tour aral. ●(1942) DHKN 63. rak a skoéans dehi éh oè ur beizantéz ag er Pemp-Hent e anaùé, hag e vehè bet ret dehi, penevé-sé, derhel komz dehi.

  (2) A-skoañs gant : ensemble.

  ●(1925) DIHU 168/274. lakat hou konzeu hag hous obéreu de gerhet a skoéans get hou kredenneu. ●(1934) BRUS 112. De front (avec), tr. «a skoéans (get) ; a skoé.»

  (3) Lakaat a-skoañs gant : mettre sur le même pied que, comparer à.

  ●(1939) KOLM 71-72. Ne jaoj ket dohton bout lakeit a skoéans get en dud disket.

• a-skolp
  a-skolp

  adv. Par éclats.

  ●(1907) FHAB Even 104. Eur pennad-studi war amzer ar mean benet a-skolp.

• a-skouarn
  a-skouarn

  adv. Auriculaire.

  ●(1964) LLMM 107/413. test a-lagad hag a-skouarn.

• a-skouer
  a-skouer

  adv. Exemplaire.

  ●(1883) MIL 36. eun tiegez a skuer.

• a-skourr
  a-skourr

  adv. & prép.

  I. Adv. Suspendu, en pendant.

  ●(1904) DBFV 12b. a skour, adv., tr. «en suspens, en l'air (l'A.).»

  II. Loc. prép. A-skourr ouzh.

  (1) Suspendu à.

  ●(1744) L'Arm 276a. Pendeloque, tr. «Bragueriseu a vé à scourre ou Pilloteu a vé a scourre doh fal dillatt.»

  ●(1907) BSPD II 116. a skour doh ur huéen. ●347. Staget ean a skour doh un trest. ●(1921) GRSA 365. ur ranjen eur a skour doh é oug. ●(1932) BRTG 100. é voteu a skour doh pleg é élin vréh klei.

  (2) sens fig. Chom a-skourr ouzh ar galon : rester sur le cœur.

  ●(1932) BRTG 82. Er grampoèheréz, e oè chomet goapereh er hemenér a skour doh hé halon.