Devri

Recherche 'amoed...' : 8 mots trouvés

Page 1 : de amoed (1) à amoediz (8) :
  • amoed
    amoed

    m. –ed Homme stupide.

    (1744) L'Arm 252b. Niaiser, tr. «Gobérr enn Amouætt.» ●(1767) ISpour 329. enn amoédet, er penneu scann.

    (1838) OVD 250. sellamb-ean èl un amouëd. ●(1879) GDI 120. ur sod hag un amouèd.

    (1904) DBFV 6b. amoed, s. m. pl. ed, tr. «sot, étourdi, imbécile.» ●(1931) GUBI 15. Nen dé nameit ur hèh amoèd. ●(1938) DIHU 324/94. obér en amoeded. ●(1939) RIBA 145. ha ne gav ket eùé bamdé amoèded ar é hent. ●(1942) DIHU 374/118. sotoni en amoeded !

    ►(insulte) Pikol amoed : grand sot.

    (1790) MG 243. Mæs, piquol amouæd, eit en dout meàuét é vér dannét.

  • amoedaj
    amoedaj

    m. –où Stupidité.

    (1790) MG 345. cleuèt amouèdage. ●(1792) CAg 133. Sotiss hac amoédage.

    (1838) OVD 20. doh en amoêdage-men hag en amoêdage. ●(1839) BESquil 499. Amoêdage, amiotage, touïadelleu, ur sorhen pé ur sonnen fal benac. ●(1856) GRD 158. ne gleuér meit amoêdage. ●(1861) BSJ 319. a p'hum lausqué de vil amoédage e zé én é isprid. ●(1896) HISger 1. Amoédaj, tr. «sot amusement.»

    (1901) LZBg 59 blezad-4e lodenn 236. eit un amoédaj en doé groeit. ●(1904) DBFV 6b. amoèdaj, tr. «sottise, niaiserie, bêtise, folie.» ●(1906) HIVL 15. Amoèdaj ha nitra kin, e lar ou mam. ●(1907) BSPD I 135. Lausket en amoèdaj treu-sé, emé en anpereur, keniget ansans d'en douéed. ●555. fariet get amoèdaj er gristénion. ●(1907) BSPD II 208. pep sort amoédaj. ●(1937) DIHU 310/242. libouret én amoèdajeu izellan a Bariz.

  • amoedell
    amoedell

    f. –ed Femme stupide.

    (1790) MG 273. ur béhourès malheurus, un amoædèll.

    (1904) DBFV 6b. amoèdel, f., tr. «une sotte.» ●(1906) DIHU 8/134. er peurkeh amoèdelled-sen é vragal ha doh hum reforsein eit bout sellet. ●(1939) RIBA 72. ur baré kalaverézed, pé tabuterézed, pé blècherézed, pé amoedelled diskientoh pé diskient. ●(1942) DHKN 173. Met Perrot ne oè ket un amoèdel.

  • amoedet
    amoedet

    adj.

    (1) Sot.

    (1838) OVD 170. quênt ma couéhou en dud amouêdet-cé é fauteu titret a lubricité. ●(1856) GRD 169. Guet a dud amoêdet épad pêl amzér. ●(1861) BSJ 316. rac er ré youanq e zou scannoh a bèn, douguettoh de vout amoédet ha de zispign ou zreu eit n'en dé er ré gouh.

    (1907) VBFV.fb 45a. fou, tr. «amoedet.» ●(1925) SFKH 18. él tud amoédet.

    (2 Bout amoedet gant : êttre fou de.

    (c.1785) VO 17. en dud youanq amouèdét guet er béd. ●(1790) MG 371. quen amouèdét vér hinihue en dé guet er faus devotion.

    (1829) CNG 59. En dud amoædet guet er bed. ●(1856) GRD 142. Petra-é bràuité en dén youanq pé er verh youanq guet péhani é oh quen amoédet ?

    (1905) IMJK 246. hag é oh ataù amoédet get en hoant de blijein dehou.

  • amoedez
    amoedez

    f. –ed Femme stupide.

    (1906) DIHU 12/206. en amoedéz e grogas kentéh én hé fal labour. ●(1907) BSPD I 455. Sellet e oé get hé mestréz èl un amoèdéz.

  • amoedigezh
    amoedigezh

    f. –ioù Stupidité.

    (1744) L'Arm 29b. Bêtise, tr. «Amouaidiguiah. m.» ●252b. Niaiserie, tr. «Amouaidiguiah. f.»

    (1838) OVD 178. en amoêdigueah-cé-é er vamen ag er selleu douce. ●249. hac hun doustér nen dé quin meit amouêdigueah. ●(1854) PSA II 29. ur spered tihoel carguet a amoêdigueah e hra dehai fariein pèn-d'er-bèn.

    (1904) DBFV 6b. amoèdigeh, f. pl. eu, tr. «sottise, niaiserie, bêtise, folie.» ●(1939) RIBA 72. en ur hoarhet a galon diar amoédigeh er groagé.

  • amoediñ
    amoediñ

    v.

    I. V. intr.

    (1) Perdre la raison.

    (1767) ISpour 106. Er Gourmandiss (...) e laqua quasi d'amoëdein. ●(1790) MG 314. amoædein e ran burhud.

    (1904) DBFV 6b. amoèdein, v. n., tr. «devenir sot.»

    (2) S'affoler.

    (1838) OVD 171. chetu-ind attrapet él lace ; hag ur huéh meint hum louyet abarh èl ré dal, ind e amouêde én ur fæçon ne ellant mui hum zilouie. ●178. Er ré e hum gave de zaibrein ag er mél pussunius-hont, e amoêde hag e zou tourmantet dré gohadeu folleah.

    (3) Faire le sot.

    (1904) DBFV 6b. amoèdein, v. n., tr. «faire le sot.»

    (4) Amoediñ gant : s'enticher, se toquer, s'éprendre de.

    (1896) HIS 51-52. èl ma tenné d'er gouhoni, èañ e amoèdas get merhied a véz-bro.

    (1904) DBFV 6b. amoèdein, v. n., tr. «devenir follement épris (get, de).»

    (5) Amoediñ ouzh : s'enticher de.

    (1939) KOLM 86. Meur a uéh é vehè kavet de laret anehon éh amoèdè doh en dudigeu, kement ma eùehè dohtè.

    II. V. tr. d.

    (1) Rendre stupide, faire perdre la raison, le bons sens.

    (1856) GRD 157. hemb caranté eid en dud youanq péré e amoêd eid ou zennein d'en hoari.

    (1904) DBFV 6b. amoèdein, v. a., tr. «rendre sot.»

    (2) Amoediñ ub. : séduire qqn.

    (1790) MG 159. Eit hé amoædein, me gueméras un dé é prest dillad caër. ●164. eid amoædein er mèrhèt. ●345. a béré en hum chervige hoah en diaul eid amouèdein er Grechénion.

    (3) Amoediñ ub. gant udb. : tromper, séduire qqn par qqc.

    (c.1785) VO 20. Te hès me amouèdet guet-ha zeværranceu.

    III. V. pron. réfl. En em amoediñ.

    (1) = (?) Devenir stupide (?).

    (1838) OVD 153. en ineanneu (…) rac ma hum amoêdant, èl ma lare hoah en Tad santel-zé, beta istimein er péh ne hanàuant quet.

    (1905) IMJK 296. hum amoedein é asé dizolein treu kuhet.

    (2) En em amoediñ gant udb. : s'enticher de qqc.

    (1906) HPSA 17. Mar dalhet d'hum amoèdein get er follèheu-sé.

  • amoediz
    amoediz

    f. Stupidité.

    (1939) RIBA 133. Ha bras e vè amoèdiz, un nivér braù a dud.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...