Recherche 'asant...' : 13 mots trouvés
Page 1 : de asant-1 (1) à asantus (13) :- asant .1asant .1
adj.
(1) Bezañ asant : être d'accord, consentant.
●(1732) GReg 199b. Qui se taît semble consentir, c'est une maxime de Droit, tr. «Nep ne lavar guer, a so açzant.» ●(1792) GAran 943. Mardoch aSSant yvéz ma Map queur Respontet. ●2449. Rac Marbé aSSant ar Roué. ●7439. Goureet oll ô torn Quement á So aSSant.
●(1824) BAM 144. rac n'en d'ê quet hepquen ar re a ra an drouc eo a vilit ar maro, mæz ivez c'hoas ar re a so assant. ●245. nemet assant e vec'h o taou.
●(1927) GERI.Ern 27. asant adj., tr. «consentant.»
(2) Bezañ asant a =
●(1792) GAran 2170. Mé So dach oll aSSant à Sé.
(3) Bezañ asant gant ub. : être d'accord avec qqn.
●(1927) GERI.Ern 27. asant gant, tr. «d'accord avec.»
- asant .2asant .2
m.
(1) Assentiment, accord.
●(1894) BUZmornik 34. heb asant he zuperiorezed.
●(1926) FHAB 123. hep goulenn e asant. ●(1928) BFSA 274. Hep goulen asant ministr kenta an Urz.
(2) Reiñ e asant d'udb. : donner son assentiment, son acceptation à, assentir à qqc.
●(1907) KANngalon Gwengolo 485. Ar Sened (…) a zelaouaz al loden vrasa euz tud ar vro, ha ne roaz ket asant dezhi [d'al lezen].
(3) Consentement.
●(1732) GReg 199b. Consentement, tr. «Açzand.» ●D'un commun consentement, tr. «Gand açzand ar bed oll.»
●(1927) GERI.Ern 27. asant m., tr. «Consentement.»
(4) War asant : avec l'accord, l'assentiment.
●(1911) BUAZperrot 629. var asant e gerent e oue digemeret er manati.
- asantadegasantadeg
f. –où Mouvement d'adhésion.
●(1931) VALL 9a. Adhésion en commun, mouvement d'adhésion, tr. «asantadeg f.»
- asantadennasantadenn
f. –où Consentement.
●(1920) MVRO 24/1a. An Allmagn en deus roet d'eomp asantadennou a dleomp evesaat piz. ●(1931) VALL 9a. Adhésion, tr. «asantadenn f.» ●12b. réponse affirmative, tr. «asantadenn f.» ●(1936) BREI 458/1a. An Ao. Perreau-Pradier a gasas e asantadenn, hep beza bet pedet d'hen ober.
- asantadurasantadur
m. –ioù Consentement.
●(1931) VALL 5b. Acceptation, consentement, tr. «asantadur m.» ●8a. Acquiescement, tr. «asantadur m.»
- asantamant
- asantañasantañ
voir asantiñ
- asanter
- asantet
- asantidigezh
- asantiñ / asantañ / asantout asantiñ / asantañ / asantout
v.
I. V. tr. d.
(1) Assentir.
●(1499) Ca 12b. Assantaff. g. assentir. ●14b. Autren (...) vide in assantaff. ●(c.1500) Cb 17b. g. ottroyer / ou faire ottroyer. bri. autren / assentaff.
(2) Accepter.
●(1900) MSJO 28. n'halle ket ives asanti eur c'hiz a oa enep lezen ar vro.
(3) =
●(1575) M 6. Ha se presant á assantaff, tr. «Voilà ce qu'ici je professe.»
(4) [devant un v.] Accepter de.
●(1838) CGK 13. en esper da gonversi ganec'hu mar açzantet.
●(1907) KANngalon Eost 469. ne asantaz james beza sermantet. ●(1911) BUAZperrot 769. Mes Gwerok ne asantas ket diranna e bevar mab yaouank.
●(1927) GERI.Ern 27. asanti ober, tr. «consentir à faire.» ●(1936) IVGA 107. Pa zeuas ar votadegou (...) e asantas lakaat e ano war eul listenn...
●(1928) CONS 356. Red eo asanti gant kement-man : Kerneviz a zo ken dilontek evel eo lontek Tregeriz.
►absol.
●(1650) Nlou 464. Neuse gant yoa bras, presant ez assantas, tr. «Alors avec une grande joie elle accepta sur le champ.»
●(1894) BUZmornik 465. Kromaz o veza asantet, Trankuillin a ieaz da glask Sebastian.
●(1910) MBJL 174. war hon meno, o dije asantet hep krosmoli.
II. V. tr. i.
(1) Asantiñ gant ub. : se ranger à l'avis de qqn, être d'accord avec qqn.
●(1732) GReg 192b. Condescendre, acquiesser aux volontez d'autrui, tr. «Açzanti. açzantout.» ●199b. Consentir, tr. «Açzanti. açzantout. ppr. açzantet.» ●(1792) GAran 8456. Ma haSSantas Gantan un nom[pr bras â ellé].
●(1862) BSH 22. Penos-ta açzanti gant ar roue Anton ?
●(1902) PIGO I 4. me a vo bepred a-walc'h evit asanti ganid. ●212. An dimezel a reaz (...) eur pleg d'he fenn, da asanti gant he zad. ●(1908) PIGO II 27. Fanch-ar-Parizian a asant gantan. ●(1910) MBJL 180. Teulet ple d'ar pez a zo digoueet gant ar skolio publik en Frans aboe 1881 hag ec'h asantfet ganin. ●(1927) GERI.Ern 27. asanti gant, tr. «s'arranger avec.» ●(1928) FHAB Mae 176. gant ma vije asantet gantan e oa ar c'hoari genta eur c'hoari da fall.
(2) Asantiñ gant udb. : consentir à qqc.
●(1575) M 1215. Pechet he groa poesant, mar assanter gantaff, tr. «Le péché la rend pesante, si on y consent.»
►absol.
●(1575) M 686. Na mar biot coutant, dre hoant da assantaff, tr. «Et si tu fus content de consentir, par désir.»
(3) Asantiñ gant kaoz ub. : se ranger à l'avis de qqn.
●(1902) PIGO I 219. An holl a asantas gant kôz an den-man.
(4) Asantiñ. gant ub. ober udb. : autoriser qqn à faire qqc.
●(1907) KANngalon Ebrel 375. asanti ganthan lavaret bemdez epad ar zizun oferen an anaoun.
(5) Asantiñ d'udb. : accepter qqc.
●(1907) KANngalon Meurzh 342. Pell eur bed araok asanti da gement-ze. ●(1912) MMKE 105. Hon c'herent a asantas da c'hoant hon c'harante. ●(1927) GERI.Ern 27. asanti da, tr. «consentir à (q. ch.).»
(6) Asantiñ gant : s'accorder avec.
●(1903) MBJJ 83. Poan, avad, an euz ma spered da asanti gant ma geno ar beure-man.
- asantoutasantout
voir asantiñ
- asantusasantus
adj. Consentant.
●(1732) GReg 188a. Complaisant, qui se conforme aux volontez des autres, tr. «açzantus.»