Recherche '"balañsiñ"...' : 2 mots trouvés

• balañsiñ / balañsañ
  balañsiñ / balañsañ

  v.

  I. V. intr.

  (1) Se balancer.

  ●(17--) TE 371. dihaval doh corz e blæg hac e valange guet peb sort ahuél.

  (2) Balañsiñ en udb. : être indécis, balancer.

  ●(1818) HJC 274. p'hou pehai en distèran fé ac ne volancehèh quet en hou calon. ●275. meit ne valançeo enn i greden.

  (3) Hésiter.

  ●(1774) AC 25. a dle besa impliget ep balanci, tr. «doit être employé, sans hésiter.»

  (4) Balañsiñ war udb. : être indécis sur qqc.

  ●(1834) APD 8. Nonpas credi, doueti, balanci var un articl hepqen eus a Feiz.

  II. V. tr. d.

  (1) Peser.

  ●(1499) Ca 16b. Balanczaff. g. balancer peser.

  ●(1659) SCger 91b. peser, tr. «balanci.» ●(1732) GReg 716a. Peser à la balance, tr. «Balanci. pr. balancet.»

  (2) Balañsiñ ouzh : comparer à.

  ●(1728) Resurrection 1679-1680. Dre ma jmpiete aso bet quen diulas / Ne ouffet balansin ous netra quer ponner.

  (3) Consulter.

  ●(1659) SCger 30a. consulter, tr. «balanci.»

  III. V. pron. réfl. En em valañsiñ : s'équilibrer.

  ●(1710) IN I 402. evel ma teu ar guenanigou da guemeret grouanennou mein etre o divesquer pa vezont surprenet gant an avel var ar meas evit gallout en em valanci en ear.

• balañsinenn
  balañsinenn

  f. –où Balancier.

  ●(1958) BAHE 15/4. balañsinenn alaouret an orolaj. ●(1965) BAHE 46/49. Balañsinenn = momeder (un orolaj). ●(1970) BHAF 77. balañsinenn eun orolaj koz.