Recherche '"bantañ"...' : 1 mots trouvés

• bantañ
  bantañ

  v.

  I. V. tr. d.

  (1) Bander, tendre.

  ●(1633) Nom 186a. Cornua arcus, cornu, curuare cornu. Ouid. lentare cornua, lunare arcum, sinuare : bander ou tendre l'arc : bandaff an arbalastr.

  ●(1659) SCger 11b. bander vne harquebuse, tr. «banta vn arquebusen.» ●117a. tendre vn arc, tr. «banta vr goarec.»

  ●(1914) KZVr 69 - 28/06/14. Banta, verb. act. et neutre, tr. «rendre raide, bander, tendre, raidir.»

  (2) Braquer (une arme, etc.).

  ●(1908) PIGO II 168. e vantas e fuzuilh da dennan. ●(1909) KTLR 228-229. An den iaouank a vantaz he bistolen hag a dennaz var ar c'hrac'h koz. ●(1919) KZVr 338 - 24/08/19. banta, tr. «brandir.»

  (3) Tendre le ressort de, remonter (une horloge).

  ●(1710) IN I 419. Ne deus horolaich ebet, peguer couls bennâc e c'halle beza, na ranquer e sevel hac e banta diveich bemdez diouz ar mintin ha diouz an nos.

  (4) Bantañ e gof : gonfler son ventre.

  ●(1890) MOA 238a-b. Enfler (S'), Se gonfler, tr. «banta he gof.»

  (5) Bantañ e gorf : tendre son corps en avant.

  ●(1907) AVKA 318. O vea bantet e gorf, da zellet er be, e welas ar lienaj.

  II. V. intr. Devenir raide.

  ●(1914) KZVr 69 - 28/06/14. Banta, verb. act. et neutre, tr. «devenir raide.»