Recherche '"bec'hiañ"...' : 1 mots trouvés

• bec'hiañ / bec'hiñ
  bec'hiañ / bec'hiñ

  [bec'h + -iañ & -iñ]

  v.

  I. V. tr. d. Charger, accabler.

  ●(1499) Ca 19a. bichyaff et in carg. ●21b. Bichyaff. g. chargyer greuer.

  ●(1659) SCger 131a. bec'hia, tr. «charger.»

  ●(1866) LZBt Ebrel 99. bec'hian ar gristenien a vuioc'h a drougou.

  ●(1910) MAKE 71. Per a jomme pouez ar yalc'had aour da vec'hia e goustianz. ●(1927) GERI.Ern 40. bec'hia v. a., tr. «charger d'un fardeau, accabler.»

  II. [empl. devant un v. amené par la prép. «da»] S'efforcer.

  ●(1938) DIHU 321/34. er ré dizisk é vehein d'adseùel ou bro. ●(1938) DIHU 327/135. béhein, tr. «(v. a.) : souquer.»

  III. V. tr. i.

  (1) Peiner, trimer.

  ●(1978) MOFO 11. Eur harder goude, oen e vec'hi war ma re.

  (2) Bec'hiñ àr ub. : insister auprès de qqn.

  ●(1903) EGBV 126. béhein ar, tr. «insister auprès de.»

  IV. V. pron. réfl. En em vec'hiñ : faire des efforts.

  ●(1825) COSp 265. hemp um véhein na lacat heêrre.