Recherche '"bec'hiet"...' : 1 mots trouvés

• bec'hiet / bec'het
  bec'hiet / bec'het

  [bec'h + -et .1 / -iet]

  adj.

  I. Chargé.

  ●(c.1500) Cb 25b. g. chargiez. b. bezchyet.

  II. sens fig.

  (1) =

  ●(1852) MML 130. bec'het a anqen. ●(1882) BAR 105. heuillomp Jesus / Bec'hiet didan he groaz scrijuz.

  (2) Qui respire avec difficulté.

  ●(1909) BROU 205. (Eusa) Bec'hiet, tr. «oppressé, qui respire avec difficulté.»

  (3) =

  ●(1903) MBJJ 30. bec'hiet eo e galon o sonjal (…) e ranko (…) kwitaat douar Frans. ●49. gant ar boan ec'h eo bec'hiet.

  (4) (Regard) lourd, trouble.

  ●(1849) LLB 1583. Ou seleu zo béhet, ou deulagad e zar.

  (5) (Estomac) chargé.

  ●(1922) EOVD 231. A pe zebrér éleih a gig én un taul, er galon e vé béhiet. ●(1932) FHAB kerzu 434. Ken bec'hiet e oa bet ar varlonkez ma chomas eur pennad mat eno difiñv evel badaouet d'ezi.

  (6) (Être en) difficulté.

  ●(1915) KANNlandunvez 49/342. Ar jeneral French, mestr ar Saozoun er vrezel-ma, a gasaz kelou d’ar Fransizien, eun dervez, ne c’helle ket padout ken dirag an Allmanted, hag e ranke kila ha mont kuit. Re veac’hiet oa ! ●343. Delc’her, fors pegen beac’hiet e vezomp.